şiirimsi hayatın peşinden koşan acemi şair

yüzümü baharlara bürümüştüm içimi kara kışlar sarmıştı  sol yanım buzlar içine kalmıştı dudaklarımda ılık bir esinti bir uçurum kenarında  sallanırken umutlar avucunun içinde buldum huzuru ruhumda çiçek filizleri  sen bana güldün sevgili  içimin en güzel yanı uyandı bir bebek ilk nefesle buluştu bir çocuk elma şekerine kavuştu sen güldün ya sevgili en muazzam hayaller bende başladı katran karası bulatlar senle kapandı

eveeet yine geldik bi dert bi tasa bi kararsızlıklar falan harbine daha. bir insanın hiç mi hayatı problemsiz olmaz lan. attığı her adım olay mı olur insanın hep mi yüreği sıkışır ya da hep mi yürek en darbe aldığının peşinden koşar aşk diye. uzaktan seyretmek uzaktan kokusunu duymak ayrı bi acı verirken ulaşamadığını avucun da bulduğunda ki pişmanlık neden? zamanında aldığın darbe yetmedi mi be yürek tekrar tekrar güvenme isteğin yine diğerleri gibi boş çıktığında yürekteki yangını kim söndürecek. tekrar aynı darbeyi almaya hazır mısın? içindeki  duygunun ne olduğunu bilmemek? için senin için lan yürek senin yüreğin nasıl bilmezsin ne hissettiğini? kalbin bu kadar mı yok oldu? bu kadar mı hissizleştin? peki sana bu kadar güven vermeyen adamın peşinden koşmak neden ? tekrar bataklığa batmak için mi? seni o bataklığa atan zaten zamanında o adam değil miydi? seni nefessiz bırakan seni çaresiz bırakan seni kimsesiz bırakan? insan değişir mi be yürek? ne demiş atalarımız insan 7 sinde neys

3 yıldır yalnızlığa premium üyelik aldım galiba. Bir şansım gülmedi ya la bu gönül mevzularında. hayır anlamıyorum ki sorun bende mi yoksa gelen sapıklarda mı. artık sevmeyi unuttum. birini nasıl sevebilirim diye düşünür mü insan düşünüyor işte. kara bahtım kör talihim bana ileri ki zamanlar için bir sürpriz mi hazırlıyor acaba diye kendimi avutur oldum. kime elimi atsam çocuk bir anda best of model oluyo sanki. hayır yani kardeşim zaten zar zor bulmuşum az bırakın da bende bir mutlu oluyum. sanki adam kalmadı benimkinin üstüne atlıyorsunuz. işin en ironik tarafı da ben bu kadar bahtsızken kankamın şans abidesi oluşu. e be vicdansız hani kankaydık bana da az versene şu şansından. güya bana çocuk ayarlıcak. yalan değil çocuktan deli gibi hoşlandım masmavi gözler kocaman kırmızı dudaklar falan şerefsiz kız doğacakmışda son anda vazgeçmiş gibi. sevgili kankam elinden geleni yapıp bize buluşma ayarlıyor ama bilin bakalım ne oluyor. çocuk benim yanımda kızlardan bahsediyor. tabi ben vefat b

her yeni sabaha gözünü açtığın anda aklına ne gelir insanın? her gün hayatının aşkını aramaktan yorulmaz mı insan? bir durup dinlenmek bi sahil kenarında derin bir nefes almak istemez mi yürek? belkide sen hayatının aşkını sürekli ararken yanı başında duran aşkı göremiyorsan? gördüğün zamansa her şey için çok geç olursa?  insan bir şeylerin peşini bıraktığı zaman o peşinden koşup bitap düştüğün şey sana gelir? bu bir murphy yasasıdır. bir şeyi beklemekten vazgeçtiğinde gelir her zaman o şey ama o geldiğinde sen çok yorgun olursan? kendi ellerinle onu itmek zorunda kalırsın çünkü artık takatin kalmamıştır bir şeylere... yürekte ki yangın kül olmuştur artık. ama unutulan bir sey var küle üflediğinde tekrar alev almaz.  boş heveslere yanlış insanlara doğru zamanda değer vermeye çalışmaktan vazgeçin artık. çünkü doğru zamanını yitirdiğinde yanlış zamanda doğru insana verecek bir seyin kalmıyor. tekrardan üzülen kim oluyor? tekrardan hayattan bezen hayata suçu yükleyen kim oluyor. oysa

utanır insan bu kadar güzel bakılır mı? o bakışlarda bana ait bir şeyler var yoksa nasıl değişsin kalbin ritmi. gülünce kaybolan gözlerinin etrafında ki çizgiler de yürüme isteği... ya kocaman güldüğünde ki sağ tarafında oluşan gamze? benim tahtım orada sevgili. bir gülüşün var yaşamadan bilemezsin. nefesimi kesen bir his. hele o başını aşağı indirip çapkınca bakışların. canım yanacak belki ama kaybolmak istiyorum sevgili. bedeninin her bir zerresini ezberlerken kaybolmak istiyorum sende. elimi kalbime koyduğumda içinde çırpınan bir şeyler var. korku,heyecan,özgürlük... Sen. durumlar burada karışık sevgili. yıllardır sarılmaz duvarlarımı bir çapkın bakışla yerle bir ettin. zorlama kapıları açmaya. içer de sen varsın canın yansın istemem!

sen gittin bir şarkı çaldı ardından gözyaşları sel oldu denizlere döndü denizler okyanus sen gittin ya sevgili yüreğide götürdün ardında yetim bıraktın ellerimi nefesler tutuldu ben gittim dur demedin ardımdan sevseydi yüreğin yüreğimi önüme duvar olur kelepçelerdin ellerini ellerime ben gittim sen kal demedin oysa bir umut baksaydın bana bir ömür kalırdım gönlünde

bi sabah uyandığınızda sol yanınızda bi ağırlık hissedersiniz. Nefes almakta zorlandığınızı, aldığınız nefesin size yetmediğini. tüm duvarların üstünüze geldiğini dışarı çıktığınızda ise insanların arasında kaybolduğunuzu fark edersiniz. hiçbir yere ait değilmişsiniz gibi ama yinede oradan ayrılamama hissi.. bir şey var buraya beni tutan ama ne sorusu beyninizi yer bitirirken gitsem nereye gidebilirim kime gidebilirim. kim acımı dindirir kim beni anlar kim benim sessiz çığlıklarımı duyar. kimse! Senden başka kimse seni duyamaz anlayamaz senin ilacın sende senin dermanın sende çünkü kim ne derse desin sen aklından kalbinden geçeni yapmaya devam edersin. gittiğin yerler bi kaçış olmaz kimden kaçıyorsun yaşadıklarından mı çevrendeki insanlardan mı yoksa kendinden mi? kime gideceksin kim anlayacak seni senden başka. içinde ki o ağırlığı kim kaldıracak yerinden birileri bir şey desin ve o his yok olsun istiyorsun ama sen buna izin vermedikçe kim yardım edebilecek sana. dışarı çık nefes al t

hoş geldin sevgili virane gönlümü toplamaya mı geldin yoksa ortalığı yakmaya mı acılarımı sarmaya mı geldin yoksa yaraları deşmeye mi hoş geldin sevgili yüzümü güldürmeye mi geldin yoksa öldürmeye mi kalbimde hükümdar olmaya mı geldin yoksa yüreği parçalamaya mı hoş geldin sevgili ister can ol canıma  ister kan ol yaralarıma canında baş üstüne  yaranda baş üstüne

bir adama vuruldum gözleri uçurum sözleri kütürüm sesi ölüm bir adama vuruldum enkaz altında kalmış yıkılmış harabe yürüyen ceset bir adama vuruldum aşkı tatmış acıdan susmuş hayata doymuş bir adama vuruldum kendisi küçük kalbi büyük acıları derin bir adama vuruldum kendisi dikenli sarmaşık dikenleri zehirli

nefes almak istiyorum kalbimi yerinden söküp yok olmak sanki hiç var olmamış gibi hiç canım yanmamış gibi gitmek istiyorum bilmediğim yerlere tanımadığım insanların koynuna bilmediğim hayatlara kaybolmak istiyorum sevgili gözlerinde gökyüzü gibi deniz gibi okyanus gibi boğulmak istiyorum kokun içime dolsun içimde senden başka bir şey kalmasın ciğerlerim parçalansın rüzgar olmak istiyorum parmak uçlarına değmek saçlarının arasından geçmek dudaklarında son bulmak yanmak istiyorum kül olup savrulup gitmek bulunmasınlar beni basıp geçsinler üstüme bir kasırga gelsin yabancı olduğum topraklara bıraksın beni unutulsam bir sen unutmasan kasırgam sendin sevgili bense küçük bir toz zerresi hiç var olmadım aslında sen de hiç gelmedin zaten bana sen beni delip geçtin bense sana teğet geçtim