nefes alma vakti

her yeni sabaha gözünü açtığın anda aklına ne gelir insanın? her gün hayatının aşkını aramaktan yorulmaz mı insan? bir durup dinlenmek bi sahil kenarında derin bir nefes almak istemez mi yürek? belkide sen hayatının aşkını sürekli ararken yanı başında duran aşkı göremiyorsan? gördüğün zamansa her şey için çok geç olursa? 

insan bir şeylerin peşini bıraktığı zaman o peşinden koşup bitap düştüğün şey sana gelir? bu bir murphy yasasıdır. bir şeyi beklemekten vazgeçtiğinde gelir her zaman o şey ama o geldiğinde sen çok yorgun olursan? kendi ellerinle onu itmek zorunda kalırsın çünkü artık takatin kalmamıştır bir şeylere... yürekte ki yangın kül olmuştur artık. ama unutulan bir sey var küle üflediğinde tekrar alev almaz. 

boş heveslere yanlış insanlara doğru zamanda değer vermeye çalışmaktan vazgeçin artık. çünkü doğru zamanını yitirdiğinde yanlış zamanda doğru insana verecek bir seyin kalmıyor. tekrardan üzülen kim oluyor? tekrardan hayattan bezen hayata suçu yükleyen kim oluyor. oysa ki zaman herşeye çözüm bulur lakin biz beklemeyi sabretmeyi bilmiyoruz. yeniden yeniden yeniden hatalar yapıp suçu hayata atmakta üstümüze yok. kalpte yanlış insanlara büyük kapılar açıyoruz oysaki...

doğru insana ise tüm kapıları kapatıp kalelerle karşılıyoruz. doğru insan bizimle savaşırken bizde kendimizle savaşıyoruz. en zor savaş zaten insanın kendisiyle yaptığı değil mi? 

hayata aşka biraz dur deyip kedini dinle derin bir nefes al çünkü senden başka kimse sana söz geçiremez. hayattan zevk al gül eğlen eğlendir. sen bunları yaparken de hayatın sana kocaman gülümseyip senin için hazırladığı sürprizleri sevinçlerle karşıla....