şiirimsi hayatın peşinden koşan acemi şair

yüzümü baharlara bürümüştüm içimi kara kışlar sarmıştı  sol yanım buzlar içine kalmıştı dudaklarımda ılık bir esinti bir uçurum kenarında  sallanırken umutlar avucunun içinde buldum huzuru ruhumda çiçek filizleri  sen bana güldün sevgili  içimin en güzel yanı uyandı bir bebek ilk nefesle buluştu bir çocuk elma şekerine kavuştu sen güldün ya sevgili en muazzam hayaller bende başladı katran karası bulatlar senle kapandı

eveeet yine geldik bi dert bi tasa bi kararsızlıklar falan harbine daha. bir insanın hiç mi hayatı problemsiz olmaz lan. attığı her adım olay mı olur insanın hep mi yüreği sıkışır ya da hep mi yürek en darbe aldığının peşinden koşar aşk diye. uzaktan seyretmek uzaktan kokusunu duymak ayrı bi acı verirken ulaşamadığını avucun da bulduğunda ki pişmanlık neden? zamanında aldığın darbe yetmedi mi be yürek tekrar tekrar güvenme isteğin yine diğerleri gibi boş çıktığında yürekteki yangını kim söndürecek. tekrar aynı darbeyi almaya hazır mısın? içindeki  duygunun ne olduğunu bilmemek? için senin için lan yürek senin yüreğin nasıl bilmezsin ne hissettiğini? kalbin bu kadar mı yok oldu? bu kadar mı hissizleştin? peki sana bu kadar güven vermeyen adamın peşinden koşmak neden ? tekrar bataklığa batmak için mi? seni o bataklığa atan zaten zamanında o adam değil miydi? seni nefessiz bırakan seni çaresiz bırakan seni kimsesiz bırakan? insan değişir mi be yürek? ne demiş atalarımız insan 7 sinde neys